Við vorum á Glerártorgi í dag með skemmtilegum unglingum úr æskulýðsfélögum víða um land. Þau stóðu fyrir dagskrá á þessu markaðstorgi verslunarinnar og söfnuðu peningum til að frelsa þrælabörn á Indlandi úr ánauð. Það er einmitt meginefni og markmið landsmóts æskulýðsfélaga sem nú stendur yfir á Akureyri. Þetta eru metnaðarfullir krakkar sem gaman er að fylgjast með. Þau ætla sér ekkert minna en að breyta heiminum.

Við styðjum þau og við höfum trú á þeim.

Við þurfum að skilgreina hvað er viðunandi velferð, segir Bjarni, í þriðja viðtalsbútnum. Við þurfum að vera tilbúnari að deila með hvert öðru af því sem við höfum og við þurfum að taka meiri ábyrgð hvert á öðru.

Í öðrum hluta viðtalsins sem við blogguðum um í gær ræðir Bjarni um fátæktargildrur og um nokkra hópa sem eru illa staddir.

Á sunnudaginn kemur verður vakin sérstök athygli á fátækt á Íslandi í kirkjunum. Í tilefni af þessu hitti ég Bjarna Karlsson á Austurvelli í dag. Hann hefur tekið þátt í starfi hóps á vegum Reykjavíkurborgar sem er að skoða fátækt í borginni og til hvaða ráða megi grípa.

Ég tók stutt viðtal við Bjarna sem er í þremur hlutum á YouTube. Í fyrsta hlutanum sem fylgir þessari bloggfærslu segir Bjarni meðal annars að um 2% borgarbúa búi við brennandi fátækt.

Við eigum ekki að sætta okkur við það.

Er hægt að skrifa með vatni?

Já, það er hægt, en stafirnir standa ekki lengi.

Í París var settur upp gjörningur til að vekja athygli á óhreinu drykkjarvatni. Boðskapurinn var einfaldur: Óhreint drykkjarvatn deyðir. Hreint drykkjarvatn lífgar.

Hvatningin sem felst í þessu er líka einföld: Gefðu vatn og gefðu þannig líf. Til dæmis í gegnum Hjálparstarf kirkjunnar eða átaksverkefni eins og charity:water.

Á laugardagsmorgni var farið í göngutúr um hverfið með yngstu börnunum á heimilinu. Borgin skartar sínu fegursta og haustlitirnir eru magnaðir. Við tókum þessar myndir.

Smellið á myndirnar til að skoða stærri útgáfur – eða skoðið þær á flickr.

Rúður voru brotnar í Alþingishúsinu í mótmælunum á Austurvelli á mánudaginn. Ein rúða var líka brotin í Dómkirkjunni. Þetta eru mótmælagluggar og þeir standa sem eins konar áminning um líðan fólks þessa dagana. Við áttum leið niður í bæ í dag og tókum þessar myndir (smellið á litlu myndirnar til að sjá stærri útgáfur).

Ps. Enn stærri myndir er að finna í albúmi á flickr svæðinu okkar.

Í níufréttum útvarps að morgni þriðjudags var fjallað um mánudagsmótmælin á Austurvelli. Þar voru um átta þúsund manns. Boðskapurinn var einn: Við mótmælum ástandinu í samfélaginu. Ástæðurnar voru fleiri, kannski allt að átta þúsund.

Eggjum var kastað. Líka grjóti. Málningu slett. Það var mikið drasl eftir á Austurvelli og við Alþingishúsið. Rúður voru brotnar í húsinu, málning á veggjum. Hreinsunardeild Reykjavíkurborgar hóf störf strax um nóttina og var enn að störfum morguninn eftir. Deildin á skýra verkferla fyrir svona verkefni, fara í gallana og ganga hreint til verks.

Lögreglan var við störf á mótmælakvöldi. Hún hafði góð tök á stöðunni, sagði lögreglustjórinn Stefán Eiríksson. Hún stóð vörð um þinghúsið. Lögreglan nýtur mikils trausts í samfélaginu. Líklega nýtur hreinsunardeildin líka mikils trausts. Þau vita hvað þau ætla að gera, stíga örugg skref og vinna vinnuna sína. Þetta eru starfsmenn á plani.

Í síðustu viku fór atkvæðagreiðsla á Alþingi 63-0. Sextíu og þrír þingmenn greiddu því atkvæði að vinna nauðsynlegar umbætur á stjórnkerfinu í kjölfar Hrunsins. Þeirra er þörf. Í stefnuræðu sinni á mánudaginn sagði Jóhanna Sigurðardóttir frá því að bankarnir drægju lappirnar þegar kæmi að sértækum úrræðum fyrir fólk í vanda. Það gengur ekki.

Við spyrjum: Þurfum við ekki sérsveit sem stendur vörð um hagsmuni almennings í landinu, hagsmuni fólksins andspænis hagsmunum banka og auðræðiskerfis sem kallaði Hrunið yfir þjóðina? Þurfum við ekki hreinsunardeild sem tekur til í bönkum og stjórnkerfi eftir Hrunið? Sem víkur þeim frá sem hirða ekki um málefni ekkna og munaðarleysingja, sem gæta ekki réttar þeirra sem minnst mega sín?

Hvers vegna eru engir verkferlar til í landinu fyrir slík verkefni? Hvar eru starfsmennirnir sem eiga heima á því plani? Við köllum eftir sérsveit mennskunnar. Við köllum eftir hreinsunardeild réttlætisins.

Í kvöld kl. 21 verður kvikmyndin Jesús frá Montreal sýnd í Bíó Paradís. Þetta er fyrsta sýning Deus ex cinema hópsins í bíóinu. Á undan sýningunni flytur Árni stutta innlýsingu og þar ætlar hann meðal annars að tengja myndina við málefni dagsins: Hvaða skilaboð flytur Jesús frá Montreal til samfélags, kristni og kirkju á Íslandi um þessar mundir? Er Jesús frá Montreal Jesús Austurvallar, þinghúss eða Dómkirkju?

Verið velkomin í Bíó Paradís.

Við byrjum í dögun.
Sjáum mótorhjól stöðva við landamærastöð á mærum ókunnra landa.
Maður stígur af hjólinu.
Talar við landamæraverðina.
Við þekkjum ekki tungumálið.
Sem betur fer er myndin textuð!
Hvaðan ertu að koma, spyrja þeir?
Þaðan, segir hann og bendir aftur fyrir sig.
Hvað varstu að gera?
Veiða.
Hvað er í fötunni, segir annar landamæravörðurinn og bendir á hvíta fötu.
Fiskur. Sá sem ég veiddi.
Þú mátt ekki fara með fisk yfir landamærin. Engan fisk.
Hvað eigið þið við svarar maðurinn? Erum við ekki í Evrópusambandinu? Frjáls flutningur milli landa og það allt.
Þú mátt ekki fara með fiskinn. Þú verður að skilja hann eftir.
Það eru reglurnar.
Og maðurinn á mótorhjólinu tekur fötuna.
Hellir úr henni vatninu og fiskinum fylgir með, spriklar á þurru landi.
Svo heldur hann áfram.

Svona hefst rúmenska kvikmyndin Á morgun. Þessi mynd var sýnd á Alþjóðlegri kvikmyndahátíð í Reykjavík og hún fékk kvikmyndverðlaun kirkjunnar sem voru veitt í um helgina. Þetta er mögnuð mynd sem fjallar um mærin milli fólks og reglurnar í lífinu, bæði reglur sem hvetja til þjónustu við náungann og reglur sem þjóna engu nema sjálfum sér.

Á morgun fjallar líka um vináttu og um samtal. Hún segir sögu Nelu sem frá Rúmeníu og Behran sem er frá Tyrklandi. Þeir verða vinir, en tala þó ekkert sameiginlegt tungumál. Nema kannski tungumál mennskunnar. Á þeim grundvelli vex vinátta þeirra og virðing fyrir hvor öðrum.

Nelu frá Rúmeníu og Behran frá Tyrklandi verða vinir. Um það fjallar kvikmyndin Á morgun. Þeir eru ólíkir, þeir skilja ekki hvorn annan, en þeir skilja samt hvorn annan. Þeir verða vinir þrátt fyrir landamærin og fjarlægðina á milli þeirra. Þeir tala tungumál mennskunnar.

Við þurfum að taka upp æfingar í tungumáli mennskunnar hér á Íslandi. Það er verkefni dagsins í dag, það er verkefnið Á morgun og líka hinn.