Ingimar Karl Helgason er ritstjóri vikublaðsins Reykjavík. Hann hafði samband við Árna um daginn og bauð honum að skrifa pistil í blað vikunnar. Það kom út í gær og við viljum gjarnan deila pistlinum með ykkur.

Endurræsing á gleðidögum

Á dögunum las ég bók sem fjallaði um hreyfingu og líkamsrækt. Þar var sagt frá því að það er ekki bara nauðsynlegt að endurræsa tölvur, það þarf líka að endurræsa líkamann. Höfundar bókarinnar sögðu að með því að gera fjórar æfingar daglega mætti ná þessu markmiði. Við þurfum að:

1. Rúlla okkur eins og ungabörn,
2. Skríða eins og börn,
3. Rugga okkur á fjórum fótum og
4. krossa hné í olnboga.

Sé þetta gert daglega skilar það árangri, líkaminn endurnærist og endurræsist og rifjar aftur upp hvernig það var að hreyfa sig þegar við vorum pínuponsulítil.

Við þurfum að verða eins og börnin sögðu höfundar líkamsræktarbókarinnar. Eitthvað svipað er haft eftir Jesú Matteusarguðspjalli: „Nema þér snúið við og verðið eins og börn, komist þér aldrei í himnaríki.“ Kannski átti hann við að við þyrftum að hreyfa okkur eins og börn. Kannski var hann að tala um að endurræsa hjartað og hugannn. Slíkar æfingar gætu t.d. byggt á því hvernig börn nálgast annað fólk og umhverfið:

1. Þau sýna traust,
2. þau gefa af sér skilyrðislausa ást,
3. þau hafa vonarríka afstöðu til lífsins,
4. þau gefa mikið af því sem er ókeypis en getur breytt heiminum: Brosum.

Nú eru gleðidagar í kirkjunni. Það eru dagarnir fimmtíu frá páskum til hvítasunnu. Páskadagarnir fimmtíu einkennast af gleði, umhyggju og bjartsýni. Má ekki hugsa sér að nota þennan tíma til að endurræsa líkamann með því að hreyfa sig eins og barn og endurræsa hugann og hjartað með því að nálgast annað fólk og umhverfi okkar eins og börnin gera? Með því að brosa og mæta öðrum í umhyggju og hlýju, með því að sýna ást í verki, að treysta því að allt fari vel.

Ertu til í að endurræsa?

Gleðidagarnir eru fimmtíu og standa frá páskum til hvítasunnu. Einu sinni á dag deilum einhverju uppbyggilegu og þakkarverðu með lesendum bloggsins okkar.

Sautjándi gleðidagur er megrunarlausi dagurinn. Í tilefni af honum skrifuðum við þennan pistil sem birtist í Fréttablaðinu. Við viljum einnig deila honum með ykkur hér.

Af öllum stærðum

Kona um þrítugt kaupir inn. Hún heyrir pískur og þegar hún lítur upp sér hún ungt fólk sem tekur myndir af henni með símunum sínum. Hún veit hvað vekur athygli þeirra en bregst ekki við. Hún klárar innkaupin og segir manninum sínum ekki frá því sem gerðist fyrr en þau koma heim. Hún skammast sín og grætur.

Karl á þrítugsaldri er úti að ganga með hundinn sinn. Maður sem hann mætir snýr sér við, tekur símann upp úr vasanum og smellir af. Sá heldur sína leið og hundaeigandinn klárar hringinn og fer síðan heim. Hann segir engum frá því sem gerðist.

Þetta eru sannar sögur frá Íslandi í dag. Í báðum tilvikum er um að ræða fólk í mikilli yfirþyngd. Þau eru mjög meðvituð um hvað þau eru stór og verða fyrir fordómum vegna þess á hverjum degi. Stærðin þeirra kallar fram viðmót sem mótast af neikvæðri sýn á stórt fólk. Það mótar þjónustu í búðum, veitingastöðum og afgreiðslustofnunum. Lítilsvirðing snýst jafnvel upp í ofbeldi eins og í dæmunum hér að ofan, þegar þau verða skotspónn ókunnugra og eru sett í stöðu sem niðurlægir og meiðir.

Það þarf að skera upp herör gegn fitufordómum. Megrunarlausi dagurinn er m.a. haldinn til að vekja athygli á þjáningum sem hljótast af þráhyggju um grannan vöxt og almennri andúð á fitu. Við erum hvött til að sjá fyrir okkur veröld þar sem fólk í ólíkum stærðum er metið fyrir hvað það er en ekki hvort það er feitt eða grannt.

Yfirvöld þurfa líka að horfast í augu við veruleika fólks í ofþyngd. Ástæðurnar eru margslungnar og ofþyngdin leiðir til vandamála af félagslegum, heilsufarlegum og tilfinningalegum toga. Við því þarf að bregðast.

Gleðidagarnir eru fimmtíu og standa frá páskum til hvítasunnu. Einu sinni á dag deilum einhverju uppbyggilegu og þakkarverðu með lesendum bloggsins okkar.

Egg leika stórt hlutverk á páskunum og reyndar líka í matreiðslu hversdagsins. Öll notum við egg í einhverju formi, í bakstri, soðin, steikt, hrærð, spæld. Egg úr hamingjusömum hænum sem fá að vappa og lifa í náttúrunni af og til, í staðinn fyrir að eyða ævinni í þröngum vírbúrum, eru sannkölluð ofurfæða – fullt hús matar eins og sagt var í gamla daga.

Af því að við hjónin erum örlitlir eldhúsnördar fylgjumst við með hlutum á netinu sem tengjast mat og matargerð. Á fimmtánda gleðidegi viljum við deila með ykkur afskaplega einfaldri – en framandi – aðferð til að matreiða egg. Hún felst í því að hræra eggið inni í skurninni áður en það er brotið.

Með rétta hristingnum hrærist eggið í skurninni og hvítan og rauðan blandast. Síðan er eggið soðið á venjulegan hátt og þegar skurnin er plokkuð utan af, blasir við gullið egg sem er fullkomlega hrært.

Þetta verður á boðstólnum í næsta bröns hér á Langholtsveginum, ekki spurning!

Gleðidagarnir eru fimmtíu og standa frá páskum til hvítasunnu. Einu sinni á dag deilum einhverju uppbyggilegu og þakkarverðu með lesendum bloggsins okkar.