Síðastliðinn sunnudag, sem var fyrsti sunnudagur í föstu, var haldin grannaguðsþjónusta í Seltjarnarneskirkju. Íbúar úr Eiðismýri, Suðurmýri, Tjarnarmýri, Grænumýri, Kolbeinsmýri, Tjarnarstíg og Tjarnarbóli tóku virkan þátt í guðsþjónustunni, m.a. með því að lesa ritningarlestra, semja og lesa bænir. Þá var kirkjukaffið í umsjón íbúa þessara tilteknu gatna.

Grannaguðsþjónustan er sniðug hugmynd sem sýnir vel grunnhugsun þjóðkirkjunnar, nefnilega að hún er byggð upp á landfræðilegum einingum eins og götuheitin vísa til. Þessar landfræðilegu einingar heita sóknir en öllu landinu er skipt upp í sóknir.

Þetta er gífurlega mikilvægt atriði í skipulagi og uppbyggingu þjóðkirkjunnar en allt hennar starf hvílir á sóknahugsuninni. Öll þjónusta og stjórnsýsla miðast við sóknirnar sjálfar.

Um þetta segir í Innri samþykktum þjóðkirkjunnar, sem samþykktar voru á kirkjuþingi fyrir nokkrum árum:

Sóknin er grunneining þjóðkirkjunnar og vettvangur þjónustu hennar á hverjum stað. Sóknin er félag þess fólks innan þjóðkirkjunnar sem myndar söfnuð, þar sem fagnaðarerindið er boðað og sakramentin um hönd höfð og fólk leitast við að lifa samkvæmt boði Krists.

Við þetta má bæta að sóknirnar eru grundvöllur þess samkomulags sem ríki og kirkja gerðu með sér á sínum tíma, um að ríkissjóður tæki yfir eignir og arð sóknanna en stæði jafnframt skil á launagreiðslum kirkjunnar þjóna.

Seltjarneskirkja fær hrós fyrir að lyfta upp þjóðkirkjuhugsjóninni með grannaguðsþjónustunni og minna þannig á landfræðilegar rætur þjóðkirkjunnar.

Margir sjá föstuna fyrir sér sem tímann þegar við neitum okkur um eitthvað og jafnvel sem tíma skortsins. Við getum líka hugsað um hana á jákvæðum nótum og sem tíma þegar við gefum eitthvað jákvætt til samfélagsins okkar.

Nick Baines, Bradfordbiskup, bloggaði um þetta í vikunni og sagði frá miðborgarprestinum Chris sem ætlar að fasta jákvætt með því að 1) styðja fyrirtækin í Bradford og kaupa lókal, 2) bregðast alltaf við þegar einhver talar illa um borgina þeirra, 3) gera eitthvað upbyggilegt fyrir nærsamfélagið sitt, t.d. taka til á götunum, 4) njóta menningar- og trúarlífsins í borginni og borða mat sem er framleiddur þar og 5) gefa peninga til góðgerðarsamtaka sem starfa í og fyrir íbúana í Bradford.

Þetta er áhugaverð útfærsla á föstunni. Við erum þegar farin að velta fyrir okkur hvernig má sjá þetta fyrir sér í 104 Reykjavík þar sem við búum.

Kaffismiðja Íslands er uppáhaldskaffihús og þar fæst besta kaffi á Íslandi að okkar mati. Kaffismiðirnir sem þar starfa undir forystu Sonju Bjarkar og Ingibjargar Jónu eru líka hjálpsamir og þegar við erum á leið til útlanda er gott að spyrja hvar besta kaffið fáist. Þegar við vorum á leið til Kaupmannahafnar í síðustu viku var að sjálfsögðu leitað til þeirra.

Sonja mælti  meðal annars með The Coffee Collective sem reka kaffihús á yfirbyggða markaðinum Torvehallene við Ísraelstorg. Þar fengum við besta kaffið í þessari ferð. Raunar má mæla með því að ferðalangar geri sér ferð í Torvehallene. Þar fæst ekki bara besta kaffið í borginni heldur líka dásamlegar bollakökur, gott smörrebröd og sitthvað fleira á skemmtilegum markaði.

Ef þú ert ekki á leið til Köben þá er auðvitað tilvalið að skella sér á Kaffismiðjuna. Kaffið þar er ekki síðra en í Köben.